به نام خدا
هرکس به دلارامی دارد سر سودایی
تو شوخ پریپیکر آرام دل مایی
عالم همه گردیدم و آفاق نـوردیدم
در کشور نیکویان، نـبود چو تو زیبایی
گه باغ و گـُلت خوانم، گه مهر و مهت دانم
خود در غلطم، زیراک، در وهم نمی آیی
شور لب شیرینت زآن رو به دلم جا کرد
خود شهره چو فرهادم در دهر به شیدایی
از موعظه و افسون، دربند لب ای واعظ!
بیهوده مده پندم از عشق و شکیبایی
مستوره ! فغان سر کن زین پس که به عیّاری
بربود دلم از کف، آن دلبر یغمایی
+ اردلان کردستانی
۱۸ تیر ۹۴ ، ۱۹:۳۴